weblog nr 5 Andere dingen doen
Blijf op de hoogte en volg Ani
31 Oktober 2014 | Zuid-Afrika, Port Elizabeth Airport
Weblog no 5 Andere dingen doen
We hebben een heerlijk weekend achter de rug. Omdat Daphne 65 jaar geworden was, had men een heel weekend georganiseerd met alle kinderen, kleinkinderen, een aantal neven en nichten en vrienden. Er waren twee huisjes afgehuurd en een aantal mensen sliepen nog in een B&B in de buurt. Het was hetzelfde vakantiepark waar we twee jaar geleden ook waren en dat toen grotendeels afbrandde. Het is weer precies hetzelfde opgebouwd alleen de nieuw gebouwde huizen hebben geen rieten daken meer. Ook in de rest van St Francis Bay zijn de opgebouwde huizen nu meestal met een pannendak; slechts een enkele heeft weer een nieuw rieten dak. Wat ook opvalt is dat er nu overal brandkranen zijn aangelegd en de brandweerkazerne vernieuwd is. De mensen hebben er toch van geleerd.
Niet alle huizen zijn opnieuw opgebouwd; er staan veel lege plekken met de oude fundatie. Bij sommige huizen is men nog aan het bouwen. Het stucken van de buitenkant gaat op een heel bijzondere manier: we zagen de stucadoor op de eerste verdieping staan en beneden stond een man bij een kruiwagen vol met cement. De stucadoor boven gaf een seintje en de man beneden gooide een schep cement zo naar de eerste verdieping en de stucadoor ving dit precies op met zijn plekspaan en plakte het op de muur. Zo knap, het ging iedere keer precies goed!!
Ook zijn we naar het strand geweest. Flip en ik gingen natuurlijk lopen; het was maar een kwartiertje. Maar je ziet bijna niemand lopen onderweg. Iedereen pakt de auto. Er was niemand op het strand en wij zaten een beetje naar de woelige zee te kijken. Ineens kwam er een dier het water uit met een vis in zijn bek: een zeeotter. Dat is toch wel heel bijzonder. Die hadden wij nog nooit in het wild gezien.
We hebben het weekend ook nog gekanood, gezwommen en natuurlijk heel vaak gegeten: zelf gerookte verse makreel, een heerlijke braai met natuurlijk boerewors, salades, brownies, soep, currygerechten, ijs enz. De zoon van Peter had volgens mij voor een heel weeshuis ingekocht en hij zwaaide de scepter over de braai. De schoondochters en een nicht stonden bijna de hele dag in de keuken om al het lekkers klaar te maken. Dat is daar ook geen straf want de keuken was van alles voorzien: zo compleet is die van mij thuis niet. Maandagmorgen gingen Flip en ik als laatsten weg. Via Jeffrey’s Bay en het strand daar zijn we op ons gemak naar huis gereden. Een heerlijk weekend.
De rest van deze week hebben we besteed aan het repareren van kranen, glaslatjes plaatsen en kozijnen verven, magnetron repareren, een bankje gekocht voor Lulama’s huis ipv losse stoelen, poten en een losse dekplaat gekocht voor een klein aanrechtje, dat Flip volgende week gaat maken, en een vuilnisbak gekocht omdat de andere gestolen was. Ook ben ik voor het eerst alleen naar het township gereden om met een huismoeder lappen stof te kopen, want zij maakt daar schorten van die in Nederland verkocht worden en de opbrengst is voor het project Thamsanqa. Ik vond het wel even spannend, maar de auto deed het goed en ik bereikte zonder problemen het huisje. De huismoeder vond het een heel dagje uit. Het duurde een hele tijd voordat zij alle lappen stof in de winkel bekeken had en toen haar keus maakte. Daarna moest er nog een verkoopster alle lappen afrollen, meten en afknippen. Dat ging ook met een slakkengang, maar uiteindelijk waren we na bijna drie uur de winkel uit!!!
Vanmorgen heb ik ook met Daphne kralen gekocht omdat Thamsanqa Nederland daar om gevraagd had. Daar worden armbandjes, sleutelhangers en kettingen van gemaakt voor de verkoop. De kinderen in het township kunnen zo wat zakgeld verdienen. Ook in Nederland zullen deze sieraden worden gemaakt, alleen krijgen die kinderen er geen geld voor.
Over verdienen gesproken: bij het jongenshuis lagen verscheidene hopen puin. Eentje nog van twee jaar geleden toen wij daar de nieuwe douche gerealiseerd hadden en andere van het bouwen van de vernieuwde toegang voor het nieuwe hek dat gaat komen. Maar het was een rommel en de hele plaats lag vol met kuilen. We hadden vorige week de jongens gevraagd of zij wat zakgeld wilden verdienen. Ja, dat wilden zij wel. Dus uitgelegd hoe dit zou moeten gebeuren. Nu, deze week keken wij onze ogen uit toen we met de man van de solargeyzers even langskwamen. De tuin zag er picobello uit. Ze hadden keurige paadjes gemaakt en alles was geëgaliseerd. Keurig werk, dus morgen zien wij ze en dan krijgen zij een grote pluim!
Vandaag zijn we ook even langs een creche in de shackwijk geweest. Zola ( een pastoor) die zelf zijn kerk gemaakt heeft, is al een paar jaar bezig met een creche. Zo’n creche kan je je in Nederland niet voorstellen: geen toiletten, geen water, alleen een ruimte. Buiten waren net mannen van de semi-overheid bezig om een speelding in elkaar te zetten met een glijbaan, touwwerk en schommels gemaakt van oude autobanden. In de creche drie volwassenen met zo’n 12 kinderen. Gisteren had Zola nl een heel verdrietig bericht ingesproken; het leek of hij doodziek was. Dus Peter wou vandaag meteen polshoogte nemen. Gelukkig was Zola kerngezond en liep hij met een grote fles cola rond. Hij vond ons zeer belangrijk bezoek, nam heel veel foto’s, die vanavond al op zijn faceboek stonden. Peter vindt het maar niets dat er na drie jaar nog geen wc en water aanwezig is en vroeg Flip advies over een septictank. Flip moest dus aan Zola uitleggen hoe hij dat zou moeten maken, maar ik denk dat het nog hééééél lang duurt voordat hier een wc te vinden is.
Morgen gaan we met Louise met kinderen naar hun moeder die in een andere shackwijk woont, maar daar horen jullie de volgende keer meer over. Wordt vervolgd.........
We hebben een heerlijk weekend achter de rug. Omdat Daphne 65 jaar geworden was, had men een heel weekend georganiseerd met alle kinderen, kleinkinderen, een aantal neven en nichten en vrienden. Er waren twee huisjes afgehuurd en een aantal mensen sliepen nog in een B&B in de buurt. Het was hetzelfde vakantiepark waar we twee jaar geleden ook waren en dat toen grotendeels afbrandde. Het is weer precies hetzelfde opgebouwd alleen de nieuw gebouwde huizen hebben geen rieten daken meer. Ook in de rest van St Francis Bay zijn de opgebouwde huizen nu meestal met een pannendak; slechts een enkele heeft weer een nieuw rieten dak. Wat ook opvalt is dat er nu overal brandkranen zijn aangelegd en de brandweerkazerne vernieuwd is. De mensen hebben er toch van geleerd.
Niet alle huizen zijn opnieuw opgebouwd; er staan veel lege plekken met de oude fundatie. Bij sommige huizen is men nog aan het bouwen. Het stucken van de buitenkant gaat op een heel bijzondere manier: we zagen de stucadoor op de eerste verdieping staan en beneden stond een man bij een kruiwagen vol met cement. De stucadoor boven gaf een seintje en de man beneden gooide een schep cement zo naar de eerste verdieping en de stucadoor ving dit precies op met zijn plekspaan en plakte het op de muur. Zo knap, het ging iedere keer precies goed!!
Ook zijn we naar het strand geweest. Flip en ik gingen natuurlijk lopen; het was maar een kwartiertje. Maar je ziet bijna niemand lopen onderweg. Iedereen pakt de auto. Er was niemand op het strand en wij zaten een beetje naar de woelige zee te kijken. Ineens kwam er een dier het water uit met een vis in zijn bek: een zeeotter. Dat is toch wel heel bijzonder. Die hadden wij nog nooit in het wild gezien.
We hebben het weekend ook nog gekanood, gezwommen en natuurlijk heel vaak gegeten: zelf gerookte verse makreel, een heerlijke braai met natuurlijk boerewors, salades, brownies, soep, currygerechten, ijs enz. De zoon van Peter had volgens mij voor een heel weeshuis ingekocht en hij zwaaide de scepter over de braai. De schoondochters en een nicht stonden bijna de hele dag in de keuken om al het lekkers klaar te maken. Dat is daar ook geen straf want de keuken was van alles voorzien: zo compleet is die van mij thuis niet. Maandagmorgen gingen Flip en ik als laatsten weg. Via Jeffrey’s Bay en het strand daar zijn we op ons gemak naar huis gereden. Een heerlijk weekend.
De rest van deze week hebben we besteed aan het repareren van kranen, glaslatjes plaatsen en kozijnen verven, magnetron repareren, een bankje gekocht voor Lulama’s huis ipv losse stoelen, poten en een losse dekplaat gekocht voor een klein aanrechtje, dat Flip volgende week gaat maken, en een vuilnisbak gekocht omdat de andere gestolen was. Ook ben ik voor het eerst alleen naar het township gereden om met een huismoeder lappen stof te kopen, want zij maakt daar schorten van die in Nederland verkocht worden en de opbrengst is voor het project Thamsanqa. Ik vond het wel even spannend, maar de auto deed het goed en ik bereikte zonder problemen het huisje. De huismoeder vond het een heel dagje uit. Het duurde een hele tijd voordat zij alle lappen stof in de winkel bekeken had en toen haar keus maakte. Daarna moest er nog een verkoopster alle lappen afrollen, meten en afknippen. Dat ging ook met een slakkengang, maar uiteindelijk waren we na bijna drie uur de winkel uit!!!
Vanmorgen heb ik ook met Daphne kralen gekocht omdat Thamsanqa Nederland daar om gevraagd had. Daar worden armbandjes, sleutelhangers en kettingen van gemaakt voor de verkoop. De kinderen in het township kunnen zo wat zakgeld verdienen. Ook in Nederland zullen deze sieraden worden gemaakt, alleen krijgen die kinderen er geen geld voor.
Over verdienen gesproken: bij het jongenshuis lagen verscheidene hopen puin. Eentje nog van twee jaar geleden toen wij daar de nieuwe douche gerealiseerd hadden en andere van het bouwen van de vernieuwde toegang voor het nieuwe hek dat gaat komen. Maar het was een rommel en de hele plaats lag vol met kuilen. We hadden vorige week de jongens gevraagd of zij wat zakgeld wilden verdienen. Ja, dat wilden zij wel. Dus uitgelegd hoe dit zou moeten gebeuren. Nu, deze week keken wij onze ogen uit toen we met de man van de solargeyzers even langskwamen. De tuin zag er picobello uit. Ze hadden keurige paadjes gemaakt en alles was geëgaliseerd. Keurig werk, dus morgen zien wij ze en dan krijgen zij een grote pluim!
Vandaag zijn we ook even langs een creche in de shackwijk geweest. Zola ( een pastoor) die zelf zijn kerk gemaakt heeft, is al een paar jaar bezig met een creche. Zo’n creche kan je je in Nederland niet voorstellen: geen toiletten, geen water, alleen een ruimte. Buiten waren net mannen van de semi-overheid bezig om een speelding in elkaar te zetten met een glijbaan, touwwerk en schommels gemaakt van oude autobanden. In de creche drie volwassenen met zo’n 12 kinderen. Gisteren had Zola nl een heel verdrietig bericht ingesproken; het leek of hij doodziek was. Dus Peter wou vandaag meteen polshoogte nemen. Gelukkig was Zola kerngezond en liep hij met een grote fles cola rond. Hij vond ons zeer belangrijk bezoek, nam heel veel foto’s, die vanavond al op zijn faceboek stonden. Peter vindt het maar niets dat er na drie jaar nog geen wc en water aanwezig is en vroeg Flip advies over een septictank. Flip moest dus aan Zola uitleggen hoe hij dat zou moeten maken, maar ik denk dat het nog hééééél lang duurt voordat hier een wc te vinden is.
Morgen gaan we met Louise met kinderen naar hun moeder die in een andere shackwijk woont, maar daar horen jullie de volgende keer meer over. Wordt vervolgd.........
-
31 Oktober 2014 - 11:31
Anneke Stultiens:
Ha Ani en Flip,
Nou, jullie maken er wel werk van zo te lezen. Mooi dat jullie weer het een en ander kunnen repareren en aanschaffen. Dank je wel daarvoor. En intussen beleven jullie ook nog wat avonturen.
Wat Zola betreft....hij heeft een maagzweer heb ik begrepen uit zijn bericht dus doodziek zal hij niet zijn maar hij heeft wel maagpijn ( of die cola er goed aan doet???? misschien is dat zijn medicijn????)
Ook heb ik begrepen dat er vandaag gewerkt wordt aan het bouwen van een toilet...ja....zo wordt het daar steeds "luxer".
Ik wens jullie nog heel veel plezier daar, geniet van alles wat jullie daar kunnen doen. Tia en Louise, de moeders en alle kinderen zijn jullie eeuwig dankbaar.
Enne wat leuk dat de jongens de tuin zo goed voor elkaar hebben gemaakt!
Hartelijke groet vanuit Nederland,
Anneke -
31 Oktober 2014 - 14:01
Linda Roessink:
Inderdaad wel een heel bijzondere manier van stukken. Dat zouden de Nederlandse bouwvakkers eens moeten zien !!!
Succes maar weer. -
31 Oktober 2014 - 20:57
Rien De Jong:
Hallo Flip en Ani,ik heb het verslag gelezen en het was best wel relaxt deze keer maar dat is ook wel een keertje leuk toch maar ja die wc ik denk het ook dat die er voorlopig niet komt en die zeeotter dat is mooi ja en verder gewoon zo doorgaan jullie doen echt fantastisch werk ja en 1 november het is jammer dat jullie er niet bij zijn maar het is nu eenmaal zo verder heb ik weinig nieuws behalve dat zaterdag 1 november er weer een temperatuur record word gebroken want het word dan 21 graden en in Rusland vriest het 18 gr op de dag en in Oostenrijk en Zwitserland Zuid Duitsland viel een halve meter sneeuw en in Noorwegen en Zweden vriest het ook dus de verschillen zijn enorm nu verder krijgen jullie de groeten van ons vieren en tot de volgende keer -
03 November 2014 - 13:18
F.h.g. Mars.:
Hallo Flip Ani. -
03 November 2014 - 13:51
Franz Mars:
Hallo Flip en Ani.
Leuk jullie berichtjes. Ikbegrijp dat er nog al wat ongewone dingen voordoen dat is jammer dat is niet altijd fijn maar kenbaar in de tropen het komt ons bekent voor door onze eerdere ervaring in de tropen Erg leuk voor jullie dat er ook nog wel eens wat te lachen is wij vinden het nog steeds een stoere onderneming met alle respect.EEn plus punt is dat het enorm dankbaar werk is dat geeft veel voldoening en houdt je op de.been.Metmijn gezondheid gaat het op het moment niet zo goed vandaar ik niet eerder gereageerd heb ,maar alle goeds. Voor jullie en iedereen van Jowy en Franz tot ziens en kom gezond weer terug toi toi..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
