weblog no 7 Solargeysers

Weblog no 7 Solargeysers

Ja hoor, het is gelukt!!!!!!

Op woensdag hebben wij het contract rondgekregen met een firma van Solargeysers en zij gaan op alle huisjes een solargeyser plaatsen. De eerste geyser wordt op het jongenshuis geplaatst omdat hun huidige boiler zo verroest is dat hij constant lekt. Firma Kempston heeft beloofd dat zij ervoor zullen zorgen dat deze geyser vóór wij weer vertrekken op het dak staat en aangesloten is. Het contract is bovendien inclusief 5 jaar onderhoud en garantie. Ook zit er een temperatuurbeveiliging op zodat de kinderen niet ineens water van 90 graden over zich heen krijgen. Zodra het vijfde huisje aangeschaft is (zij wonen nu in een oud huurhuis) krijgen zij ook de solargeyser. Het zal een besparing van ongeveer 40 % op de electriciteitsrekening geven zodat de lopende kosten (running costs, zoals deze hier genoemd worden) flink zullen verlagen. Alleen als het echt regent en heel bewolkt is, zal het elektrisch element aangezet moeten worden.

Dat deze solargeysers geplaatst kunnen worden is te danken aan jullie: onze vele sponsors en vooral aan onze hoofdsponsoren Navetto B.V. uit Maasland en J. en E. Navetto B.V. is een groothandel in alternatieve energie, dus deze geysers passen goed in hun doelstelling.

Verder zijn we deze week ook nog druk bezig geweest bij Lulama. De kastjes erboven zijn ook weg en daar heeft Flip nu planken gemaakt. Lulama is er erg blij mee, want kakkerlakken houden niet van licht en er kwamen toch wat kakkerlakken achter het oude kastje en de plinten tevoorschijn. Ik moet alleen de muur nog bijwerken en verven.

Op vrijdagmorgen was er een Graduationfeestje van Lisa. Als de kinderen hier 6 jaar zijn gaan zij naar school en na een jaar gaan zij over naar de “echte” school en dat is een hele happening. Wij waren uitgenodigd, maar wisten eigenlijk niet wat we konden verwachten....... We hadden natuurlijk beter moeten informeren, maar het was eens en nooit meer!!! Wat een ongeorganiseerde bende.

De bijeenkomst zou om 9.30 uur beginnen, dus wij waren ruimschoots op tijd, want Louise had ons bericht dat wij 8.30 uur bij Lisa moesten zijn om haar en de huismoeder weg te brengen. We kwamen in een grote zaal waar al zo’n 60 stoelen klaarstonden, maar dat was lang niet genoeg. Uiteindelijk waren er bij de plechtigheid zo’n 300 kijkers en minstens 150 kinderen voor wie het feest was. De meisjes hadden allemaal witte feestjurken aan en de jongens waren in pak met vlinderstrik. Er bleven maar mensen binnenkomen en om 10.30 werd er ineens in het Skosa omgeroepen dat er wat problemen waren met de zaal. Ze mochten eigenlijk deze zaal niet gebruiken!!! We zouden waarschijnlijk het feest buiten moeten houden. Een hoop rumoer in de zaal van boze ouders, maar op een gegeven moment kwam er iemand vertellen dat wij toch in de zaal mochten, maar we moesten allemaal een kwartslag draaien en meer naar de muur toe gaan zitten. Voordat iedereen gedraaid was en er genoeg stoelen waren voor de feestelingen was er weer een hele tijd voorbij. Uiteindelijk hebben we tot 14.00 uur in de zaal gezeten; er waren 10 toespraken in het Skosa ( waar wij dus niets van verstonden) en er werden heel vaak liedjes tussendoor gezongen. Flip en ik vielen natuurlijk( als de enige twee blanken) behoorlijk op en er kwam al een juf naar ons toe dat we eigenlijk meer naar voren moesten gaan zitten. We kregen ook als enigen een programmablaadje en nog later kwam zij ons halen en moesten wij op het podium komen zitten tussen de leerkrachten en mensen van het bestuur!!!! Flip had mooi de smoes dat hij foto’s ging maken, maar Nobagle, de huismoeder, vond het natuurlijk machtig interessant en zij nam de plaats van Flip wel in. Daar zaten we : vóór in de zaal óp het podium.

Op het eind moesten de kinderen één voor éen naar voren komen om hun diploma in ontvangst te nemen. Een zwarte cape om, een speciaal bandje om hun nek en een vierkante academische pet op hun hoofd en dan knielen voor een of andere hoge piet, die hen met ook zo’n pet een tikje op hun pet gaf en dan mochten zij op de foto in vol ornaat. We dachten toen dat het festijn eindelijk voorbij was, want de kinderen moesten hun cape en alles inleveren. We maakten nog snel wat foto’s en wilden weggaan. We wurmden ons tussen de menigte door naar de uitgang en waren bijna buiten toen één van de leerkrachten in greep. Lisa was nog niet klaar en .... daar zaten we weer. De kinderen kregen allemaal iets te eten en te drinken. Uiteindelijk werd ik weer naar het podium toegehaald en kregen Nobagle en ik ook een bord met worstjes, kip en brood. De andere ouders kregen ook allemaal te eten en het was één grote chaos. Op een gegeven moment had Nobagle toch wel in de gaten dat ik echt weg wilde; zij regelde een doggybag bij de keuken en we gingen eindelijk naar huis.

Vanmiddag ben ik naar het “babyloket” geweest. Daar kunnen moeders die niet meer voor hun kinderen kunnen of willen zorgen zonder problemen hun baby brengen. Moeder mag een bedenktijd hebben en daarna worden de baby’s ter adoptie aangeboden. Eerst probeert men in Zuid Afrika ouders te vinden en als dat niet lukt, mogen zij ook buiten Zuid Afrika geadopteerd worden. Er werken 4 dames, twee overdag en twee ’s nachts. Overdag komt ook de coördinator even helpen omdat de leidsters om de beurt even pauze hebben en mogen uitrusten. Ik heb nu hun slaapkamer niet gezien, want die deur was dicht, maar twee jaar geleden sliep er één op de grond, die had alleen een matras om op te liggen. Omdat de leidsters erg weinig betaald krijgen, neem ik altijd wat lekkers te eten voor hen mee, dat wordt erg gewaardeerd.
Er waren 11 kinderen, 1 meisje en 10 jongens. Er zijn twee kamers met een schuifpui er tussen. In de ene kamer liggen de kleine baby’s tot een maand of zes en in de andere kamer de anderen. Er was er nu een twee jaar en een van anderhalf en de rest was beneden het jaar. De jongsten waren een paar weken. De leidster zorgden natuurlijk voor de allerkleinsten, maar ik heb de was opgehangen en een paar wassen opgevouwen, bordjes pap of yoghurt gevoerd en met de kleintjes gespeeld. Het was brullen toen ik wegging .....

Ik zal hier ook nog wat foto’s bijdoen van de “waste” men. Die komen ook hier in de veilige wijk, voordat de vuilniswagen de zakken met huisvuil meeneemt, langs en kijken in iedere vuilniszak of er nog wat van hun gading bij zit: eten, plastic, oud ijzer ed. Daarna binden zij de zak weer netjes dicht en gaan zij naar het volgende huis. Het zal je beroep maar zijn!!!