weblog no 2 In het township

Reisverslag no 2 In het township

Louise kwam ons maandagmiddag pas ophalen, want de auto van het project wou niet starten. Er moest eerst een nieuwe accu in. Pas dinsdagmorgen was hij gerepareerd.

Maar wat een verschil met het township van twee jaar geleden: er is veel meer bedrijvigheid langs de hoofdweg, er zijn veel kleine winkeltjes/ containers/marktkraampjes bijgekomen en ook worden er meer huisjes geverfd en opgeknapt.

Ook onze huisjes zijn allemaal van buiten en binnen opnieuw geverfd; alleen de muren dan, raamkozijnen en deuren zijn nooit geverfd, hoogstens krijgen die een dun laagje vernis. In het jongenshuis is de douche nog steeds een plaatje, de planken die Flip 2 jaar geleden bij Dolly en Lulama gemaakt heeft, zitten nog steeds goed vast aan de muur en de spiegels hangen ook nog in alle huisjes. Daar zijn wij heel blij mee.
Alleen het vijfde huisje waar de grote meisjes wonen, die leren voor zichzelf te zorgen, is een krot.
De ene deur kan niet meer op slot en de andere deur is geen deur meer, maar een verzameling losse planken. Die wordt nu een soort gebarricadeerd met troep en de voor de andere deur wordt de bank geschoven zodat hij niet opengeduwd kan worden!!! Als wij op de deur klopppen, moet eerst de bank weggehaald worden voordat wij naar binnen kunnen. Er is warm water in de keuken en de wc kan doorgetrokken worden maar uit de douche komt geen water. Er hangt provisorisch een deken voor het raam, met touwen vastgeknoopt en op de helft van de vloer liggen een paar plakken zeil. Er slaapt er altijd eentje bij toerbeurt op het matras op de grond. Aan dit huisje wordt bijna niets opgeknapt, want het is een huurhuis. De leiding is in onderhandeling met een eigenaar van een koophuis. Alles is geregeld; het enige wat nog nodig is is een handtekening van een ambtenaar en het wachten daarop duurt al 6 maanden....... Dit is echt Afrika. Als morgen de handtekening komt, zitten ze over een paar weken in het nieuwe huis. Maar als de handtekening te laat komt, verkoopt de eigenaar het aan iemand anders en kunnen ze weer opnieuw beginnen met de procedure.

Bij drie van de vier andere huisjes moeten er nieuwe waslijnen gemaakt worden. Gelukkig is er een man, die wel eens klusjes voor de organisatie doet en hij zal helpen de kuilen te graven, want de grond is hier keihard en vol met keien. Vanmorgen is hij begonnen en vanmiddag is de eerste paal in de grond gezet en moet de cement een nachtje drogen. Verder heeft Flip nieuwe beugels aan de gordijnrails gezet, een bed gerepareerd en keukenkastdeurtjes van nieuwe scharnieren voorzien.

Bij het jongenshuis is de boiler, die buiten hangt, lek. Aan alle kanten komt het water eruit, zo verroest is dat ding. Nu kwam Flip op het idee om die boiler te vervangen door een “sonnegeyser” zoals zo’n ding hier heet. Ze staan in het township veel op de daken. Dus vrijdag gaan wij hier in Port Elizabeth op pad om daar informatie over te krijgen. Misschien is het wel iets voor alle huisjes!!

Vanmorgen was het lachen met de auto: iedere keer als Flip aan het stuurwiel draaide om de bocht om te gaan of diepe kuilen te vermijden, ging de claxon toeteren. In het township betekent dat, dat je een soort taxi bent. Dus iedereen begint dan bepaalde tekens met hun handen te maken want zo geeft men hier aan waar je naar toe wilt: duim omhoog, duim omlaag, een aantal vingers erbij enz. Flip vond het verschrikkelijk en bij het eerste huisje waar we gingen werken, heeft hij de claxon onder de motorkap losgemaakt. Dus geen claxon meer, een bestuurdersdeur die alleen van binnenuit open gemaakt en op slot kan worden gedaan, het achterportier dat kuren vertoont, alles kraakt en rammelt; nee deze auto zal geen lange levensduur meer hebben.

Gistermorgen heb ik even in de creche geholpen, toen Flip de keukenkastjes aan het repareren was. Larissa is daar de vaste leidster en een aantal huismoeders assisteren haar om de beurt. Ik heb even geholpen bij het verven: vuilniszakken aan als schort en verven maar. Het was zo leuk. De 12 kinderen varieerden van 2 tot 5 jaar. Daarna gaan zij pas naar de primairyschool. Het zijn weeskinderen van onze huisjes maar ook kinderen uit de buurt, zodat ook die de kans krijgen om zich te ontwikkelen. Flip werd helemaal omhelsd door het kleine grut toen hij even op de bank kwam zitten; ik zag de hele Flip niet meer. Jammer dat je op zo’n moment je fototoestel niet bij de hand hebt!!

Verder zijn we bouwmarkten afgeweest voor de waslijnpalen en balken, scharnieren, schroeven ed. Ook hebben we voor het jongenshuis een aantal schoolsokken gekocht want zij hadden ieder nog maar één paar. En ja mensen, jammer voor jullie: geen griezelige verhalen meer over kakkerlakken, want de huisjes zijn kakkerlak vrij; wij hebben ze ook echt nog niet gezien!!!