echt Afrika

Echt Afrika

Ja, het is voor ons toch soms nog moeilijk om te wennen aan de Afrikaanse mentaliteit.

Maandagmorgen kwamen we bij het jongenshuis om het bad eruit te slopen. Masixole zou ons helpen en die stond aangekleed klaar. Maar Nozi lag nog in haar bed!! Maar goed, we konden ook wel zonder haar aan de slag. Ze zou vanzelf wel wakker worden van het lawaai.

Het was nog een heel gedoe om de waterleiding zo te maken, dat er in de keuken deze week nog water getapt kon worden. De leidingen en koppelingen buiten zijn nl allemaal van plastic, omdat koper gestolen wordt. Maar dat plastic is allemaal van zo’n inferieure kwaliteit dat het lastig werken is. Natuurlijk kreeg Flip het toch voor elkaar en kon het bad naar buiten toe. Alle puin ook naar buiten, de muur schoon gebikt en alles was klaar voor de loodgieter die dinsdagmorgen vroeg zou beginnen. Tenminste, dat hadden we met degene besproken die de loodgieter zou regelen.

Dus dinsdagmorgen heel vroeg op weg om er op tijd te zijn. Maar tegen elven ……. nog geen loodgieter te zien. Dus eerst maar eens bellen. Nee, de loodgieter zou pas volgende week komen, had de regelaar afgesproken!!!

Uiteindelijk kwam de loodgieter woensdagmorgen toen wij net midden in de winkel stonden met vier grote karren voor de wekelijkse boodschappen. Hij heeft die morgen alleen de sleuf gemaakt voor de douchekop en kraan. Donderdag zou hij terugkomen om de kraan en douche te bevestigen en zou hij ook de boiler bij Lulama maken die al twee maanden zonder warm water zit.

Maar om drie uur was hij nog niet geweest en nu is deze afspraak naar vandaag (vrijdag) gezet. Ik ben benieuwd als wij maandag komen wat er dan gedaan is!

De wasmachine was wel gebracht, alleen de afvoerslang was de regelaar vergeten, zodat er nog niet gewassen kon worden!!!!

Verder hebben we deze week de buitendeuren in het jongenshuis weer sluitend gemaakt, de muren gesopt( dat was wel even nodig) en geholpen met kasten schoonmaken en opruimen. Bij Lulama is de nieuwe buitendeur nog eens geverfd en is het raamwerk voor het luik boven in de hal gemaakt. Masixole is druk bezig om bij alle ramen de oude stopverf eruit te halen en nieuwe stopverf aan te brengen. Dat ziet er trouwens netter uit dan de stopverfrand die de echte schilder vorige week aangebracht heeft, toen hij het nieuwe raam plaatste!! Masixole wordt een echte vakman, leuk hoor. Hij is nu ook duidelijk trots op zijn werk.

Er zijn hier in Port Elizabeth trouwens meer townships dan alleen Motherwell 1 en 2. Een andere vrijwilliger die hier vorige week ook logeerde is naar het township Kwazakhele geweest. Daar is een gaarkeuken Ubomi Obutsha waar iedere dag soep gekookt wordt voor ongeveer 200 kinderen. Een mevrouw van 85 jaar kookt deze soep. Om 12 uur ’s middags komen de eerste kinderen. Zij moeten zich registreren en krijgen dan in groepen soep. Daarna worden de mokken omgespoeld en kan de volgende groep aan tafel om te eten. Als de soep op is, heb je pech. Voor sommige kinderen is het de enige maaltijd die zij op een dag krijgen. Weeskinderen krijgen ook wat brood mee, tenminste als grote bedrijven dat hebben laten brengen!!

Bij deze gaarkeuken hoort ook een kledingwinkel. Arme mensen kunnen in deze winkel een kledingstuk reserveren voor de Kerst. Dat is hier de belangrijkste feestdag in het jaar. Op dat kledingstuk doen ze iedere maand een aanbetaling. Vlak voor de Kerst kunnen ze dan hun kledingstuk ophalen. Maar hele arme mensen die zich zelfs dit niet kunnen veroorloven, mogen met kerst één kledingstuk uitzoeken in de winkel. Dat is een groot feest voor hen.

In de hele provincie hier wonen 375 000 geregistreerde weeskinderen, maar het aantal ongeregistreerde kinderen in de Oostkaap is zeker net zo groot. Bijna een hele generatie geboren tussen 1970 en 1985 is overleden; de meesten hiervan aan aids. Er zijn veel grootmoeders, die alle kinderen van hun zoons en dochters opvoeden, omdat de ouders dood zijn of zo ziek dat ze niet meer voor hun kinderen kunnen zorgen. Pas als je in zo’n kamp rondloopt, dringt die afschuwelijke werkelijkheid tot je door.

Vandaag heb ik geholpen bij het “babyloket”. Het was erg leuk om te zien hoe de verzorgsters – ondanks alle drukte- toch nog kans zagen om de kinderen even te knuffelen, een aai te geven of een liedje te zingen. Alleen de allerkleinste baby’s worden op schoot genomen voor de fles; de anderen krijgen hem liggend in bed, de fles ligt op een opgevouwen dekentje, zodat hij in hun mond past. De verzorgsters waren blij dat ik er was, zodat ook de wat oudere baby’s even op schoot konden. Daarnaast kon ik helpen met het wortelhapje geven. Ze hebben een gootsteen in de vorm van een bad, waar een handdouche boven hangt. Iedere dag worden de baby’s gewassen, maar ze komen nooit buiten!! Daar hebben ze geen box voor; er is ook geen buggy en sowieso ie er geen verzorgster die gemist kan worden om te gaan wandelen met deze kleintjes. Maar verder worden ze dankzij deze toegewijde mensen, prima verzorgd. Klasse hoor.

Groetjes Ani